[M] [M] - Czekolada

Martix

Zainspirowane jednym z tematów, które były na Numerkowie. Paring: Draco&Hermione

Hermiona od dawna miała pewną słabość – czekoladę.

Draco od dawna wiedział, że jest uzależniony, uzależniony od czekolady.

Tych dwoje nie tylko łączyła wspólna pasja do eliksirów, ale prawdziwa namiętność do ciemnej słodyczy. Ile to już razy zamyślali się na lekcjach profesora Binnsa i marzyli o pysznym wyrobie z ziaren kakaowca? Ile by dali za prawdziwą, belgijską namiętność, która nosiła zgrabną nazwę czekolady! Ta słabość sprawiła, że zjednoczyli się by zdobyć swój skarb.

-To na pewno dobry pomysł?-szepnęła dziewczyna w ciemność, widząc zarys jej blondwłosego kolegi, który na palcach chce ściągnąć wielką, srebrną miskę z ciemnym cudeńkiem.
-To... wyśmienity pomysł... Granger!-odpowiedział jej i jeszcze raz spróbował pochwycić metal.
-Może ci pomóc?-zapytała, podchodząc bliżej stołka.
-Powiedziałem ci już, że to zadanie dla prawdziwych mężczy... Aaa!-krzyknął, jednocześnie spadając ze stolika. Nieświadom niczego, pociągnął za sobą ich upragniony cel i cała płynna czekolada wylała się na nich.
-Coś ty zrobił Malfoy?!-wrzasnęła histerycznie gryfonka, gdy udało jej się otworzyć oczy. Szybko wypełzła spod ślizgona i jednym ruchem różdżki zapaliła świece w kuchni, oceniając straty w powszechnie dostępnym eliksirze szczęścia.-Nieee...-zapłakała, ujrzawszy jak wszystko co znajdowało się w srebrnym naczyniu rozpływa się na podłodze.
-Nieee...-zawtórował jej Draco, który stał teraz obok niej. Spojrzeli na siebie, oboje byli od stóp do głów pokryci całkiem sporą warstwą słodkości. Dziewczyna podeszła do arystokraty i dwoma palcami zebrała ciemną, pół-płynną masę z policzka ślizgona. Chwilę spoglądała na swoją słabość, po czym zachłannie zlizała przysmak z palców. Blondyn pochylił się nad nią i poszedł w jej ślady, przejeżdżając językiem po jej szyi w miejscu gdzie biegła tętnica.-Mmmm... jesteś pyszna...-zamruczał i zaczął zachłanniej zlizywać czekoladę z jej skóry, rozpinając przy okazji jej koszulę. Dziewczyna, w przeciwieństwie do kolegi, już dawno pozbyła się z niego tej zbędnej części ubrania i teraz jeździła językiem po jego obojczyku. Nawet nie zauważyli jak zatracali się powoli w te niezwykłe doznania jakie przynosiła lepka czekolada w połączeniu z wilgotnym i giętkim językiem. Stali tak pozbawieni koszul, nie patrząc na późną porę ani na hałas jaki zrobiła wielka misa upadając na podłogę. Żadne z nich nie patrzyło na siebie, tylko, z mocno zamglonym wzrokiem pochłaniali pyszną ciecz. Po sali rozchodziły się ciche pomruki zadowolenia, a skóra powoli zaczęła wychylać się zza mlecznej polewy. Dziewczyna zaczęła schodzić niżej, a jej język delikatnie jeździł po zarysach mięśni chłopaka.
-H... Her... Hermiona?!-rozległ się okrzyk zdumienia. Para szybko odwróciła się i ujrzała w drzwiach stojącego rudzielca, który wytrzeszczał na nich swoje oczy. Wydawałoby się, jakby zaraz miały wypaść z oczodołu. Twarz chłopaka zaczęła się zmieniać, od kredowo białej przechodziła w lekką zieleń, a następnie w czerwień i purpurę, by znów wrócić do trupiej barwy. Weasley jeszcze raz ze wstrząsem spojrzał na ślizgona i gryfonkę, po czym efektownie zemdlał.
-Ron!-krzyknęła dziewczyna podbiegając do niego kilka kroków, zostawiając blondyna samego.
-Zostaw go Granger! Patrz co mam!-powiedział słodko-kuszącym głosem i pomachał jej kostką najlepszej na świecie czekolady. Hermiona całkowicie olała przyjaciela i jednym susłem doskoczyła do pana Malfoya. Złapała go delikatnie za ramiona i zrobiła oczy na miarę kota ze „Shreka”. Arystokrata tylko uśmiechnął się szelmowsko i wziął kostkę w zęby, wymownie poruszając przy tym brwiami. Oczy brązowowłosej zabłysły z radością, a pani prefekt szybko złożyła na ustach ślizgona słodki pocałunek, odgryzając jednocześnie pół czekoladki. Odsunęła się od niego i, idąc tyłem w kierunku nieprzytomnego rudzielca, oblizała zalotnie usta.
-Do następnego razu!-szepnęła, gdy lewitując przed sobą Ronalda, wychodziła z kuchni.
-Już się nie mogę doczekać.-mruknął do siebie blondyn i sam opuścił pomieszczenie, które teraz powziął nazywać salą belgijskiej namiętności.

MsCoccaine

A mrrrrr, lubię takie takie ;D

Mewik

jakie to ssssssssssłodkie!
dosłownie! :3

Shine24

To jest świetne, aż słów mi braknie, aby to opisać!!!
Ja chcę więcej!

Leeni

Więcej czekoaldowych ficków!
Aaargh, gorąco mi się zrobiło. I się zarumieniłam.
I to było takie słodkie... Ja chcę następny raz w kontynuacji!